Όλα άρχισαν στη δεκαετία του 1950. Η σοκολατοβιομηχανία της Ιαπωνίας είχε μία χρυσοτόκο «ιδέα»: κάθε χρόνο στις 14 Φεβρουαρίου, ανήμερα του Αγίου Βαλεντίνου (εισαγόμενου και στη Χώρα του Ανατέλλοντος Ηλίου) οι γυναίκες να προσφέρουν σοκολατάκια στους άνδρες του περιβάλλοντός τους: συζύγους, γιούς, φίλους και γνωστούς, συναδέλφους στη δουλειά κλπ. Όχι ως ερωτευμένες, αλλά στο πλαίσιο μιας θολής αντίληψης για την συνύπαρξη και συμφιλίωση των δύο φύλων. Έκτοτε η ιδέα έγινε πράξη και ρίζωσε για τα καλά.
Τα κέρδη μόνο μίας ημέρας προσεγγίζουν τα κέρδη όλης της χρονιάς. Εκατομμύρια Γιαπωνέζες νιώθουν υποχρεωμένες να προσφέρουν «γκίρι τσόκο», «σοκολάτες της υποχρέωσης» κατά λέξη, σε εκατομμύρια αρσενικούς. Συχνά βάζουν το χέρι βαθιά στην τσέπη, ενώ αντιμετωπίζουν με αμηχανία το πόσο ακριβά θα είναι τα σοκολατάκια ή ποιους θα περιλαμβάνει η λίστα, ώστε να μην προκύψουν παρεξηγήσεις.
