Το παραδοσιακό έθιµο της λαγάνας παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο στο νηστίσιµο τραπέζι της Καθαράς Δευτέρας. Με αφορµή, λοιπόν, αυτή την ιδιαίτερη µέρα, ας γνωρίσουµε αναλυτικότερα την ιστορία της, που χάνεται στους αιώνες.
Η λαγάνα είναι άζυµος άρτος, δηλαδή παρασκευάζεται χωρίς προζύµι. Τέτοιος άρτος πρόχειρος εχρησιµοποιήθη από τους Ισραηλίτες κατά τη νύχτα της Εξόδου τους από την Αίγυπτο υπό την αρχηγία του Μωυσή. Έκτοτε, επιβαλλόταν από το Μωσαϊκό Νόµο για όλες τις ηµέρες της εορτής του Πάσχα, µέχρι που ο Χριστός στο τελευταίο του Πάσχα ευλόγησε τον ένζυµο άρτο. Η ιστορία της λαγάνας διατρέχει όλη τη διατροφική παράδοση από την αρχαιότητα µέχρι σήµερα.
Ο Αριστοφάνης στις «Εκκλησιάζουσες» λέει «Λαγάνα πέττεται» δηλαδή «Λαγάνες γίνονται». Ο δε Οράτιος στα κείµενά του αναφέρει τη λαγάνα ως «Το γλύκισµα των φτωχών». Το έθιµο της λαγάνας παρέµεινε αναλλοίωτο ανά τους αιώνες και συνηθίζεται να παρασκευάζεται µε µεράκι από τον αρτοποιό της γειτονιάς, τραγανή λαχταριστή και σουσαµένια και καταναλώνεται κατά την Καθαρά Δευτέρα, την Πρωτονήστιµη Δευτέρα της Σαρακοστής.
